http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song302.html สายชล กลีบดอกไม้ร่วงรายริมกระท่อม โชยหอมให้อวลนวลรู้สึก กระซิบสอนสภาวธรรมแสนล้ำลึก ในมโนนึกตราบชีพนี้มีชีวา พรายร่วงปลิดปรอยอย่างอ้อยอิ่ง ค่อยค่อยทิ้งจากต้นราวอ่อนล้า ผ่านผลิช่อกองามกับกาลเวลา ฝากลีลาซบหล้าค่าเพียงดิน อย่างแช่มช้อยในแสงตะวันรอน ออดอ้อนเจ้านกไพรในถวิล จากดอกเยาว์ผ่านวัยวันมิรู้สิ้น ดั่งสายธารระรินไม่หวนคืน พลีบูชาแด่ฟ้าดินให้ชีวิต เพื่อสนิทพระพุทธาอย่างผู้ตื่น เบิกบานประดับโลกมิยาวยืน ให้หอมชื่นเพียงพริบฝันพลันพรากลา..!
1527
15
0
หน้าส่วนตัว
