แก้วประเสริฐ
** ประหนึ่งฟ้าลิขิต **
พริ้มลาวัณย์ม่านผกานภาใส
หอมพิไรในกลิ่นโชยปรารถนา
อิ่มเอมจิตเปรมฤทัยในพุ่มลดา
มวลเสน่หาฝากไว้ให้เปรมปรีดิ์
ฤดูคิมหันต์ผันผวนล้วนระริก
สายลมพลิกตลบอวลป่วนฉวี
พลิ้วผ่านทับทอทาบฉาบกายี
สุดยากที่หนีหลบสบทั้งปวง
มวลดอกไม้เบ่งบานพลันซ่อนพริ้ม
หอมเคยอิ่มเย้ายวนล้วนเคยหวง
สายลมโชยเย็นชื่นมึนผ่านทรวง
ดั่งแมนสรวงคล้ายตวัดมัดดวงใจ
เพ่งชมพิศจิตพร่ำย้ำหลบร้อน
แสงสะท้อนห้วงคนึงพึงส่งให้
สุดซ่านห้วงถวิลหวนป่วนวิไล
กริ่งเกรงไว้ผันแปรแก่อารมณ์
อ้าวอบอวลฝังไว้ไม่ผ่องแผ้ว
หากเจื่อนแจ้วเกรงว่ามิมาสม
ชวนเย้ายวนหอมชื่นระรื่นชม