บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ฝนฉ่ำร่ำสายจากปลายหนหล้าหม่นมืดมัวสลัวแสงดวงวันมืดดำเคยสำแดงกลับแฝงม่านหม่นอนธการเพียงหยาดหยดรินทุกถิ่นด้าวฝนพราวท่ามวันมิผันผ่านใจเจ็บเหน็บหนาวอยู่ยาวนานมิผ่านพ้นช่วงสิ่งลวงใจเก็บกำคำถามทุกยามเคลื่อนวันเดือนล่วงละผ่านสมัยกุมกักรักก่อนที่ซ่อนนัยลึกห้วงทรวงในทำไมกัน??ภาพลวงล่ามคาทุกคราตื่นมายาหยิบยื่นสะอื้นฝันงดงามพันธะรักอนันต์คล้อยวันผ่านคืนเพียงขื่นครองดื่มด่ำช้ำชอกที่ยอกอกใจรกรูปเงาอันเศร้าหมองปล่อยเหงารายรุมเข้าสุมกองเนืองนองดั่งฝนท่วมล้นธารดื่มด่ำช้ำชอกที่ยอกย้อนใจซ่อนซากรักถูกหักหาญมืดบอดกอดฝันของวันวานลืมวารลืมวันที่ผันวนฝนซาฟ้าสางสว่างฟ้าดวงตาเห็นแจ้งทุกแหล่งหนใจกลับมืดมิดสนิทจน-มืดม
4106
10
3
หน้าส่วนตัว
