ครูกระดาษทราย
แม้เหลือเพียงตอไม้ใช่ไร้ค่า
ดุจเคหาพึ่งพิงอิงอุ่นหลาย
ของบรรดาสัตว์น้อยใหญ่มากมาย
เมื่อวางวายก่อนเป็นปุ๋ยร่วนซุยไป
ยามยังยืนต้นอยู่คู่สถาน
ดลบันดาลร่มเงาเราอาศัย
เสมือนปอดยอดยิ่งกว่าสิ่งใด
ทุกทุกลมหายใจใช้ร่วมกัน
แม้เหลือเพียงตอไม้ในไพรสณฑ์
กรำแดดฝนเท่าใดไม่แปรผัน
ทั้ง มอส เฟิร์น เห็ด ตะไคร่ ได้เกาะพลัน
มวลเถาวัลย์พันเกี่ยวเขียวขจี
ยามยังยืนต้นอยู่ควรรู้รักษ์
ช่วยพิทักษ์ต้นไม้ในไพรศรี
ให้โอบอุ้มคุ้มผืนปฐพี
หล่อชีวีคนและสัตว์ขจัดภัย
พอพบเพียงตอไม้หวนให้คิด
ทุกชีวิตเกิดก็สิ้นขัย
มิจีรังเที่ยงแท้แม้ผู้ใด
ก่อนจากไปให้ทำดีพี่น้องเอย
5380
41
0
หน้าส่วนตัว
