แค่น้ำตาคว้าคว้าง แค่ความอ้างว้างของคนเหงา แค่ใบไม้แตะพื้นเพียงเบาเบา ไม่มีเรื่องเล่าเรื่องราวใด แค่เพียงอารมณ์ความรู้สึก ที่ปวดร้าวลึกลึกและสั่นไหว และมันล้นเกินเก็บไว้ในใจ จึงระเบงระบายเป็นบทกลอน คนเอ๋ยคนช้ำ ปากแข็งแสร้งทำซุกซ่อน ทั้งที่สุดโหยหาอาวรณ์ นั่งเดินกินนอนก็คิดถึง แค่น้ำตาคว้าคว้าง แค่ความอ้างว้างของคนหนึ่ง แค่เพียงความทรงจำตราตรึง เจ็บปวดฉันจึงเขียนระบาย
1367
5
0
หน้าส่วนตัว
