มันไม่มีอะไรตั้งแต่แรก เพียงมายาก่อละแวกระวางหวัง กาลเวลามาพรากกระชากพัง ใจจ่อใจให้ประดังไปทั้งใจ . . มันไม่มีอะไรที่ไหนหรอก แค่เข้าออกเยือนผ่านเพื่อขานไข ว่าที่แน่หลอกเย้าก็เจ้าไง ที่สร้างเงื่อนกลไกหวั่นไหวเอง มันไม่มีอะไรที่แน่แท้ ทุกผันแปรรอย่ำอย่างคร่ำเคร่ง ให้วกวนว่ายหวังให้วังเวง ได้บรรเลงมายาวิถีเยือน มันไม่มีอะไรตั้งแต่แรก ผัสสะแจกจ่ายจับสลับเหมือน- สำแดงเดชเหตุผลเล่ห์กลเตือน อย่าได้เคลื่อนไหวรับไว้กับใจ