อัลมิตรา
...หากฉันมีโอกาสพบเธออีกสักครั้ง
...ฉันจะไม่ยอมปล่อยมือไปจากเธออีกแน่
...ช่วงปลายฝน ที่ใกล้จะเริ่มต้นช่วงต้นหนาว
...มีกลิ่นดอกไม้ที่เบ่งบานในสายหมอก
...ทำให้บทเพลงแห่งความทรงจำหวนคืนมา
...จนฉันรู้สึกอ่อนไหวอยู่ในจิตใจ
...เวลาที่ผ่านพ้นไป..
...การที่ได้พบเธอ ช่างเป็นเรื่องที่น่าอัศจรรย์
...ดั่งสายลมอันแผ่วเบาที่พัดพลิ้ว
...เธอจับมือฉันอย่างอ่อนโยนและพาฉันเดินก้าวไป
...และถึงแม้ว่า เหตุการณ์เหล่านั้นจะผ่านมาเนิ่นนาน
...ฉันก็ไม่อาจลืมเลือนภาพนั้นได้เลย
...ฉันยังคงได้ยินเสียงของเธอในสายลม
...ราวกับว่า ความทรงจำที่เลือนหาย มันกลับคืนมา
...ฉันจะไม่หวาดหวั่นต่อเรื่องใด ๆ
...ฉ
1447
10
0
หน้าส่วนตัว
