เรือลำน้อยลอยไปไกลจากฝั่ง อยากหยุดยั้งรั้งไว้ให้อยู่นิ่ง เพราะน้ำเชี่ยวเลี้ยวลดไหลคดจริง เหมือนถูกสิงวิ่งเรื่อยเหนื่อยเหลือทน เรือนี้หนักแบกรักฉันนั้นมากล้น สุดทานทนจนปล่อยลอยทุกหน ตามหาเธอเพ้อไปในกามชล ที่ท่วมท้นวนเชี่ยวซ่านเสียวใจ อนิจจาครานี้ชีวีสั้น ดับสิ้นพลันทันทีหนีไม่ได้ ติดวังวนชลกามทุกยามไป คลื่นโถมใส่ให้เรือรักปรักหักพัง หากผู้ใดใส่ใจในรักมาก คงลำบากยากถอนย้อนกลับหลัง เหมือนเรือน้อยลอยวนกลางชลคลั่ง อยากคืนฝั่งกลับพังล่มจมชลกาม