ดอกแก้ว ดวงฤทัย
มิอยากหวัง ดั่งใน ใจประสงค์
ทุกอย่างคง เปลี่ยนแปร แน่เสมอ
หลายเหตุการณ์ ผ่านผัน นั้นเคยเจอ
เพราะพลั้งเพลอ ก้างย่าง อย่างจริงใจ
ผิดเป็นครู รู้กฎ จดจำมั่น
ยิ่งนานวัน รู้จริง สิ่งเหลวไหล
โลกที่กว้าง ย่ำเดิน เผชิญไป
จะเชื่อใคร เขาเล่า เท่าเชื่อตน
มิปล่อยจิต คิดไกล ไปกับฝัน
เพียงแบ่งปัน น้ำใจ ก็คลายหม่น
เหลือเชื่อจัง ยังที่ มีอีกคน
อยากเยี่ยมยล ลึกล้ำ สานสัมพันธ์
คบเป็นเพื่อน น้องพี่ ที่สัตย์ซื่อ
ขอนับถือ น้ำใจ ให้คงมั่น
อนาคต เป็นอย่างไร ไม่สำคัญ
คอยนานวัน บอกได้ เรื่องใจจริง
บาดแผลใจ ลึกล้ำ เกินกำหนด
จึงเก็บกด เอาไว้ ให้อยู่นิ่ง
ตัวตนเรา เป็นเสาหลัก เพื่อพักพิง
มิใช่หยิ
1428
2
0
หน้าส่วนตัว
