กวีบ้านไร่
อุ่นท้องแม่ อุ่นกาย ช่างอุ่นนัก
อุ้มฟูมฟัก รักเลี้ยงดูให้สุขสม
ทั้งหมากไม้ ปลา เนื้อ แลน้ำนม
แม่ภิรมย์ บำรุงครรภ์ ให้ลูกยา
พอแปดเดือน เก้าเดือน ท้องอุ้ยอ้าย
จะเคลื่อนย้ายไปไหน ปวดแข้งขา
แม่ก็ทน อดกลั้นเพื่อลูกยา
จะออกมา เป็นขวัญแม่ ให้อุ้มชู
พอจวนครรภ์แก่แก่ แม่ปวดท้อง
เสียงร่ำร้อง ปานใจขาด ดังก้องหู
ค่อยค่อยเบ่ง ค่อยค่อยเร่ง ให้คิดดู
กว่าจะรู้ว่าลูกคลอด แม่เกือบตาย
รอยแผลปริ ที่แตก แม่หายแล้ว
เมื่อเห็นแก้วของแม่ สุขสมหมาย
เสียงลูกร้องเหมือนยาทา บรรเทากาย
ที่ละลายความเจ็บปวด คลอดลูกยา
พอเดือนแรก หัดเลี้ยงดู ลูกรัก
จะแอบพัก ก็ไม่ได้ ลูกเรียกหา
เสียงร้องไห้ ดังขึ้นต้องร
1332
1
0
หน้าส่วนตัว
