แก้วประเสริฐ
สุดสิ้นรักแดนดินสิ้นขอบฟ้า
ยากจะหารักแท้มาส่งเสริม
อนุจิตคิดหวนรักมาเพิ่มเติม
สุดจะเริ่มเพิ่มรักในวันวาน
ฟ้าลิขิตชีวิตแล้วใฝ่หวนหา
ขอกานดาอย่าพะวงสงสาร
ด้วยเป็นบาปทำไว้อดีตกาล
สนองสนานให้เกิดแก่ตัวเรา
มันเป็นเพียงเสี้ยวฝันในกาลก่อน
ยากจะวอนรำพึงจึงทราบเขา
รักแท้นั้นอยู่ไหนช่างบางเบา
มีตัวเขาเราอยู่ยากใฝ่ปอง
ลาแล้วหนอรอรักอยู่ขอบฟ้า
ไม่หันหน้ากลับมาเพื่อสนอง
ก้มหน้าเราเดินไปตามคัลลอง
ไม่ขอลองอีกแล้วแก้วกานดา
สิ้นแล้วหนอสิ้นแล้วสุดทางรัก
สิ้นความรักที่หวนชวนใฝ่หา
สิ้นทุกสิ่งเคยลิ้มรสพจนา
สิ้นเสน่หาอาลัยหวนทวนคืน
สิ้นแสงสูร
หน้าส่วนตัว
886
14
0
