คนลานเทวา
ภวังค์แห่งราตรีวิถีล่วง
รติห้วงรำพึงคนึงไหว
วิเวกหนาวร้าวทั่วห้องหัวใจ
จันทร์รำไรเร้นฟ้าเอกาจันทร์
รำเพยกาลผ่านโผยระโหยแผ่ว
ปานสิ้นแล้วสิ่งหมาย ณ ปลายฝัน
จะเลือนโศกวิโยคไหวอย่างไรกัน
อาดูรร่ำรำพันอยู่มิวาย
ท่ามกลางห้วงมหานทีสีน้ำผึ้ง
แผ่วรำพึงร้าวรอนสะท้อนร่าย
แลไกลฟากฝั่งฝันอันเดียวดาย
สิ้นยื้อยุดสุดท้ายแห่งลมร่าง
หมดสิ้นแล้วหรือปรารถนา
สิ้นแล้วหรือจันทราเคยกระจ่าง
แลสิ้นโลกสิ้นชีพใช้ในทาง
สิ้นระวางสับสนกังวลใจ
สิ้นลับห้วงราตรีที่พิงพัก
สิ้นความรักความฝันอันหม่นไหม้
สิ้นกรรแสงวิโยคโศกหทัย
สิ้นสุดในรำพันวันเวลา
1127
2
0
หน้าส่วนตัว
