ลอยไปในสายลม-+- เรไร
แม้มีสิ่งใดในโลกหล้า
ตั้งแต่ฟ้าจรดมหาชลาศัย
ผืนแผ่นดินสุดป่าพนาไพร
พาหัวใจอ้างว้างให้ลางเลือน
ถึงม้วยดินสิ้นสมุทรสุดขอบโลก
วิปโยคโศกใจหาใดเหมือน
มีเพียงความทรงจำคอยย้ำเตือน
เหงาเป็นเพื่อนดังถวิลจนชินชา
ภาพเธออยู่เคียงกายใจแสนสุข
ลืมความทุกข์ที่ตามคอยถามหา
พอคืนวันผันผ่านกาลเวลา
คำร่ำลาพาให้หัวใจตรม
คอยนับวันนับเดือนที่เลื่อนผ่าน
แม้เนิ่นนานกี่คืนยังขื่นขม
ปล่อยความเหงาลอยไปกับสายลม
สิ้นสุขสมปราโมทย์ไม่โปรดปราน
รักจากเธอที่ฉันได้พานพบ
ต้องมาจบเพียงเพราะเธอเผลอมองผ่าน
แค่ผ่านมาแล้วผ่านไปใจร้าวราน
ทรมานในรักนี้ที่หลอกลวง
ทนโดดเดี่ยวเดียวดายในวันนี้
คงไม่มีสิ่งใดให
1133
2
0
หน้าส่วนตัว
