นกตะวัน
เมื่อกลับมาถึงบ้านศรีตรัง สันทนาซึ่งอาวุโสที่สุดเข้าไปอาบน้ำก่อน ถัดมาจึงเป็นผม แต่พอเปิดประตูเข้าไปในห้องน้ำ ผมเกิดอาการมึนงงทันที นึกว่าเปิดออกมาข้างหลังบ้าน เหมือนยืนอยู่บนระเบียงที่มีโต๊ะแต่งตัวอยู่ทางด้านขวา ทางด้านหน้ามีบันไดลงไปยังที่อาบน้ำซึ่งมีฝักบัวยื่นออกมาจากผนังด้านซ้าย แต่โล่งแจ้งไม่มีหลังคา เห็นแต่ร่มเงาของต้นสักในสวนป่านอกรั้ว สงสัยเหลือเกินผู้หญิงที่ไหนจะกล้าอาบน้ำในที่เปิดโล่งแบบนี้ ทำให้จินตนาการเริ่มไม่เป็นสุข
เห็นสายน้ำฉ่ำฝอยลอยปลิวฟ่อง
ละอองต้องตามผิวสยิวสั่น
เผยเนื้อผ่องทองทากายานั้น
นวลเนินถันบั้นท้ายผมสยายลง
แสงจันทร์ส่องต้องใส่ยอดไม้ป่า
สาดลงมาสม่ำเสมอ