หิ่งห้อย เพียงดิน ณ ทุ่งดอกจาน
รู้สึกมีมือใครลูบใบหน้า ใช้มือปาดน้ำตาให้กับฉัน ใจคิดตรึกนึกว่าขวัญชีวัน แต่ที่แท้มือ แม่ ฉันคนนั้นเอง เผลอตัวหลับพับไปไม่รู้สึก ก้อนสะอึกจุกใจ ใครข่มเหง เพียงเพราะรักมากไปไม่กลัวเกรง ทำเป็นเก่งเบ่งกล้ามไม่ห้ามใจ ผลสุดท้ายต้องผวากลับหาแม่ หอบใจแพ้พ่ายพังเกินรั้งไหว สู่อ้อมแขนแน่นหนาเกินกว่าใคร อบอุ่นไอรักแท้หนอ แม่ เรา ..ไม่เป็นไรลูกแม่หากแพ้พ่าย จงพักใจพักกายให้คลายเหงา มาหนุนตักแม่นี้ที่บ้านเรา คลายรักเร้ารุ่มร้อนให้ผ่อนคลาย..
1357
0
0
หน้าส่วนตัว
