เจ้าร่วงหล่น โปรยปราย ณ ปลายฟ้า แสนงามตา เย็นใจ หยาดใสสวย พรมละออง อ่อนไหว ไพรระรวย หยดลงด้วย ความอ่อนหวาน แห่งวันคืน สวยเหลือเกิน น้ำฟ้า แห่งหน้าฝน ช่างน่ายล สัมผัสพราว คราวไม่ฝืน โอ้หยาดฟ้า หยาดฝัน แห่งวันคืน แสน ล้าน หมื่น หลั่งไหล ในธารา ฉันรักฝน รักฟ้า ในหน้านี้ รู้สึกดี รู้สึกใกล้ ในเกล็ดฟ้า ว่าชุ่มฉ่ำ เขียวขจี ทุกที่นัยน์ตา ช่างสวยกว่า เวลาใด ในฤดูกาล อยากจะเก็บ ความงาม แห่งน้ำนี้ ในคงที่ ในดวงใจ เมื่อไขขาน แม้ผ่านปี ฤดูไหน ไกลวันวาน แต่ตำนาน แห่งหยาดฟ้า ยังตราตรึง