ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
อย่า !
ห้ามคุณแล้วห้ามอย่างไรก็ไม่เชื่อ
เอาล่ะเมื่อห้ามไม่ได้ก็ไม่ห้าม
เรื่องนี้ยุงว่อนเชียวเดี๋ยวป๊าบตาม
ด้วยเสียงเผียะอีกยามยุงว่อนบิน
มันเกิดขึ้นในหมู่บ้านนานมาแล้ว
มีเพื่อนแก้วคนพื้นบางกับต่างถิ่น
เรือนติดกันจามไอก็ได้ยิน
คนหนึ่งดิ้นรนไกลไปหาปลา
ส่วนอีกคนอยู่บนดินกินเงินเดือน
มีชีวิตดีกว่าเพื่อนเรือนร่วมฝา
จึงปันแบ่งแกงไก่กันไปมา
จึงปันปลาตอบคืนแล้วชื่นใจ
เป็นเช่นนั้นจากวันเป็นเดือนปี
จากปีเก่าเก้าทีถึงปีใหม่
แล้วเรื่องที่ไม่คาดเห็นก็เป็นไป
คนขาดใจเพราะปลายคมมีดโถมแทง
อยู่บนบ้านกระทาชายคนขายปลา
กลิ่นคาวเลือดโชยมาขยะแขยง
เห็นสองร่างนางกับนายนึกอ
730
6
0
หน้าส่วนตัว
