หน้าส่วนตัว
ลงลอยทะเล
แรมรอนร่อนเร่ ว้าเหว่เปลี่ยวเหงา
ล่องไปไกลฝั่ง กายยังโศกเศร้า
คลื่นซัดพัดเข้า หนาวเหน็บเจ็บใจ
เกลียวคลื่นซัดสาด
พาใจแทบขาด ดั่งฟาดหทัย
ลอยลำท่ามกลาง อ้างว้างสั่นไหว
ต้องข่มใจให้ ยั้งไว้ตัวเรา
มีพายุร้าย
ฝ่าอันตราย อย่าได้โง่เขลา
เพียงไม่ประมาท ฉลาดคิดเอา
สักวันบรรเทา ทุกข์ทนกลับกลาย
จากหนักเป็นเบา
ลบเลือนซบเซา ความเศร้าลับหาย
บาดเจ็บเล็กน้อย คงถอยค่อยค
1250
15
0
