คนเขียนเรื่อง
ช่วงเวลาแห่งละติกาลเข้ามาเคาะประตูหน้าบ้านอย่างใจเย็นเด็กหนุ่มตาโตสูงเพียว
ออกมาตอนรับด้วยสีหน้าแจ่มใสเขาทั้งสองต่างพากันเดินรัดเรอะเลียบชาดหาด ทะเลฟั่งอ่าวไทยเดินได้สักระยะหนึ่งเด็กหนุ่มก็หยุดและยืนเพื่อประจันหน้ากับทะเลสีดำอันกว้างใหญ่ดูหน้ากลัว ลมทะเลปะทะกับเส้นผมของเขาทำให้เห็นน่าของเด็กหนุ่มชัดขึ้นสีหน้าของเขาในขณะนั้นทำให้สายลมรู้ได้ทันทีว่าห้องเรียนนี้ไม่ได้มีแต่เข้าและทะเลที่เศร้าเพียงเท่านั้นลำธารเล็กๆที่มีต้นกำเนิดจากดวงตากลมซึ่งหลายคนไม่พึงอยากประสบนักค่อยๆไหลเอื่อยๆเหมือนจะไม่มีวันหยุดรอบๆห้องเรียนเล็กๆห้องนั้นดูเหมือนจะไม่มีใครส่งเสียงดังแม้เล็กน้อยคงจ
923
4
0
หน้าส่วนตัว
