กระต่ายใต้เงาจันทร์
เพลงขลุ่ยครวญเคล้าคลอรอผิวแผ่ว
ท่วงทำนองเจื้อยแจ้วแว่วอ่อนหวาน
ในบทเพลงบทเก่าที่ยาวนาน
เห่ขับกล่อมท่ามรัตติกาลให้ฝันดี
แต่วันนี้เหลือเพียงขลุ่ยในลำเก่า
กับร่องรอยความเศร้าอยากหลีกหนี
ชะลอนิ้วพลิ้วบรรเลงเพลงดนตรี
โอดสะอื้นร้าวฤดีท่วงทำนอง
พลิ้วพัดไหวกระไรหนอใต้คืนค่ำ
ความคิดถึงช่างลึกล้ำจนหม่นหมอง
มอบบทเพลงเปื้อนน้ำตาจนพร่านอง
บอกร่ำร้องผ่านฟากฟ้าว่า...เดียวดาย...
ผ่านรัตติกาลน้ำค้างพรมลมอ้างว้าง
ความไกลห่างทำเจ็บจนใจสลาย
เพลงไผ่พรมลมน้ำค้างแทบวางวาย
ยังคิดถึงมิจางหาย..ใจเจ็บนัก......
เสียงขลุ่ยผิวลิ่วลมพรมใบไผ่
ใต้ห้วงเหวรอบางใครใจเหน็บหนัก
ใต้
1742
3
0
หน้าส่วนตัว
