๏ หาบน้ำ จนคานแอ่น ทั้งไหล่และแขน เกร็งขึ้นเป็นสัน ๏ ย่างเหยาะ เลาะคันนา จากบ้านเฮือนมา ตักน้ำท่ากัน ๏ หนองน้ำ คือจุดหมาย สาวเจ้าทั้งหลาย พบปะสังสรรค์ ๏ เว้าจา ประสาสาว เป็นเรื่องเป็นราว บอกเล่าความฝัน ๏ แลกเปลี่ยน ทุกข์และสุข ที่เร้ารานรุก อยู่ทุกคืนวัน ๏ ปลอบโยน ยื่นน้ำใจ พี่น้องมีให้ ห่วงใยแบ่งปัน ๏ รอยยิ้ม พริ้มใบหน้า ไมตรีเมตตา ห่วงหาต่อกัน ๏ ภาระ เต็ม ๒ ไหล่ เหนื่อยหนักแค่ไหน บ่ย่านบ่ยั่น