หน้าส่วนตัว
พ่อจ๋าพ่อ...
แม่เฝ้ารอ พ่ออยู่ พ่อรู้ไหม
ตั้งแต่พ่อ ผลุนผลัน หันจากไป
แม่ตรอมใจ โศกศัลย์ แทบฟั่นเฟือน
ตอนนั้นหนู พึ่งมี สี่ขวบครึ่ง
เห็นแม่ซึ่ง ฟูมฟาย กายแปดเปื้อน
ยังหวาดหวั่น ขวัญหาย ไม่ลืมเลือน
แต่พ่อเหมือน จงใจ แกล้งไม่รู้
ยี่สิบปี นี้แม่ เฝ้าแลหา
ตื่นเช้ามา เหม่อลอย คอยเงี่ยหู
จับเจ่าจ้อง มองออก นอกประตู
เศร้าหดหู่ ซ้ำซาก ยากลงเอย
วันนี้หนู ตกใจ ได้ข่าวร้าย
ว่าพ่อตาย ไปนานเนิ่น ใช่เมินเฉย
ไร้โอกาส สั่งเสีย ลูกเมียเลย
แม่ไม่เคย ล่วงรู้ จากผู้ใด
829
0
0
