กวีน้อยเจ้าสำราญครับ
จะห้ามลม ห้ามฟ้า มหาสมุทร
ห้ามให้หยุด รักเล่ห์ สิเน่หา
ห้ามละเมอ เพ้อพบ คบกานดา
ยกปืนมา ยิงใจพี่ มิหนีไป
ทุกค่ำคืน ก่อนนอน ขอพรพระ
เพียงขณะ หยุดจิต คิดได้ไหม
เช้าตื่นมา ง่วงเพลีย ละเหี่ยใจ
เพราะฝันไป ถึงน้อง จนหมองเพลีย
หากใครใคร กล่าวร้อง ทำนองว่า
ไอ้คนบ้า บ้ารัก มักจะเสีย
คนอย่างฉัน หมั่นเชื่อใคร ไม่หมองเพลีย
จึงยอมเสีย เสียด้วยภักดิ์ หนัก...หัวใคร
ก็ความรัก มักไม่เข้า เราหรือคุณ
ช่างทารุณ มาห้าม ปรามไฉน
คุณไม่รัก สักเพียงนิด ไม่ติดใจ
ขอทรามวัย รับรู้ อยู่เกินพอ
นี่น่ะหรือ เราถือตัว อวดมั่วเก่ง
หยุดทำเบ่ง นิดหน่อย มิร่อยหลอ
เห็นบ้างเปล่
2094
34
0
หน้าส่วนตัว
