แมงกุ๊ดจี่
เธอให้ลืมถ้อยหวานเคยจารจด
รอยคำเคยสวยสดหมดความหมาย
เหมือนทุกอย่างไม่ซึ้งถึงใจชาย
ปล่อยเลือนหายพ้นผ่านเพรงกาลไป...
คือเรื่องจริงรู้สึกส่วนลึกนี้
หว่างวิถีค้นฝันมิหวั่นไหว
คล้ายได้เจอแล้วฝันเธอนั่นไง
ร่วมหทัยเก็บรักหอมก้าวพร้อมกัน...
ขอเพียงแค่หนึ่งเดียวมาเกี่ยวก้อย
เก็บสายสร้อย...แห่งรักมาถักฝัน
สื่อสายใย ผ่านเวลา มาผูกพัน
เพียงหนึ่งนั้น ปองอยู่ เธอรู้ดี...
โปรดอย่าปล่อยไว้หลังกับหวังแล้ง
คนอ่อนแรง...ฤาข้ามผ่านด่านวิถี
เจ็บปวดร้าว ขมพร่า วอนปราณี
อย่าหลบลี้ ทิ้งร้างเหินห่างไกล...
"หากว่าเธอปล่อยฉันไว้.. เพียงลำพัง
คนสิ้นหวัง จะไปได้ซักแค่ไหน
ค
1427
19
0
หน้าส่วนตัว
