ในคืนที่ฝนพรำย้ำห่วงหา ยอมรับว่าใจเศร้าเหงาหม่นหมอง ทั้งว้าเหว่ทะเลตาบ่าเนืองนอง ด้วยจัดห้องหัวใจใส่จดจำ เมื่อฝนลาสุดท้ายปลายฤดู ใจคงสู้ก้าวเดินเมินชอกช้ำ เก็บรอยรักสลักใจในถ้อยคำ ทุกคืนค่ำคงเว้นว่างห่างอาลัย ทำหน้าที่เพื่อทุกคนดลดาลสุข ปัดเป่าทุกข์ลบขวัญที่หวั่นไหว ร้อยสายจิตมิตรภาพอาบสายใจ มามอบให้ทุกคนบนลานกลอน มองสายฝนอำลาฟ้าคืนนี้ บอกคนดี ณ ปลายฟ้าขอลาก่อน ใช่ลืมเลือนเหมือนหยุดยุดตัดตอน ยังอาวรณ์จำสลัดตัดใจลา.