จะนั่งเลื่อน เกวียนกัน กระนั้นหรือ ให้เขาลือ เล่าอ้าง ช่างน่าขัน จากกรุงเทพ เชียงใหม่ ก็หลายวัน กว่าถึงนั่น ก็เกือบแก่ ชะแรกาย คิดจะย้อน กลับไป ใช้อย่างเก่า ให้สาวเจ้า โจงกระเบน เห็นไม่ง่าย ให้เคี้ยวหมาก โฉมยง คงกลุ้มตาย จะหาชาย โลกไหน ใครเขามอง ยุคสมัย มันเปลี่ยน คนก็เปลี่ยน ขืนนั่งเกวียน ขี่ควาย อายเจ้าของ แขกผรั่ง ว่านี่หรือ พื้นดินทอง เห็นแต่จ้อง กลับที่เก่า ให้เศร้าใจ คิดยังไง ก็ได้ ใครจะว่า ขอแต่อย่า ย้อนกลับ ยากรับได้ มีแต่เขา ก้าวหน้า หาทางไป คิดยังไง จึงพาลี้ หนีค