เป็นลูกจ้างถางอ้อยแสนต้อยต่ำ คอยรับกรรมทำงานไม่ขาดสาย งานลำบากยากเข็ญแทบเป็นตาย แทบมลายหรุบดิ้นสิ้นชีวี แม้เหนื่อยล้าอ่อนแรงยังฟันฝ่า ตามชะตาลูกจ้างถูกกดขี่ ถูกแสงแดดแผดเผาดั่งอัคคี ก็ยังมีจิตใจที่สู้ทน เรื่องเงินทองของใช้มีไม่มาก เพราะลำบากตรากตรำสุดช้ำหม่น เรื่องอาหารการกินนี้สุดทน เพราะฐานะยากจนไม่มีกิน วอนนายจ้างเมตตาสงสารเถิด ถึงเราเกิดมาจนอย่าหยามหมิ่น เพิ่มค่าแรงลูกจ้างให้พอกิน อย่าได้สิ้นเหือดแห้งแล้งน้ำใจ
1064
6
0
หน้าส่วนตัว
