โฉบเฉี่ยว
..อรุณรุ่งเรืองรองผ่องนภา
จรัสจ้าแจ่มสว่างกระจ่างแสง
ลมโชยชื่นฉิวฉิวพลิ้วแผ่วแรง
บุปผาแบ่งบานกลิ่นโรยรินมา
นิ่งคะนึงถึงนวลคร่ำครวญคิด
หอมสนิทเนื้อทองละอองฟ้า
ประทินโฉมโลมหทัยนัยนา
เสน่หาหอมเนื้อไม่เจือจาง
มาห่างเหินโหยหอมตรมตรอมเหงา
อุราเศร้าโศกสะท้อนถึงตอนสาง
น้ำตาคลอหล่อล้นไหลหล่นพลาง
หยาดเป็นทางทอดทดลงหยดริน
โอ้อกหนอรอหาอาลัยหวน
ให้เจ็บล้วนเรือนรักหักลงสิ้น
เหลือเพียงรอยรวดร้าวหนาวชีวิน
เฝ้าถวิลหวังคอยเจ้าคล้อยคืน
โอ้ใจนี้มีไว้ทำไมกัน
แต่ละวันมันทุกข์เสียสุดขืน
ทรมานเหลือล้นทนกล้ำกลืน
ยามแต่ตื่นตกเย็นไม่เว้นวาย
โอ้อรุณกรุ่นกลิ่นประทินน้อง
มีแ