นี่หรือชีวิต...

คีตากะ

ในโลกเหงา

คีตากะ

อนันตปริมลฑล...

คีตากะ

กระจิบกระจอกหยอกล้อทิวกอหญ้า
ฤาหยั่งพญา-อินทรีที่เวหน
มุสิกชาติไวว่องท่องเวียนวน
ฤารอดพ้นวิฬารชำนาญไว

กระต่ายป่าปราดเปรียววิ่งเลี้ยวลับ
ฤาเปรียบกับอัสดรตอนเคลื่อนไหว
ต๊ักแตนหมายยับยั้งยังล้อไกว
ฤาแจ้งใจคชสารชาญกำลัง

หิ่งห้อยตัวน้อยอับด้อยแสง
ฤาอาจแข่งสุริยนเปี่ยมมนต์ขลัง
เสียงจิ้งจอกเห่าหอนสะท้อนดัง
ฤาเทียมดั่งราชสีห์ที่คำราม

ปริมลฑลใดว่าไพศาล
ฤาเปรียบนฤพานผ่านภพสาม
ความรักใดใต้หล้ามหานิยาม
ฤาเปรียบความ-รักเมตตา...พุทธาจารย์...





www.suprememastertv.com











				

นักบุญแห่งขุนน้ำ...

คีตากะ

ท่ามกลางความสิ้นหวังดั่งฟ้าปิด
ทั่วทุกทิศมืดมนคนลับหาย
ภารกิจพิชิตฟ้าฝ่าอันตราย
งานเสี่ยงตายใครกล้าฝ่าผจญ ?

แร้งรอคอยปีศาจคลั่งกังวานป่า
ชวนผวาขนหัวลุกทุกแห่งหน
ความลี้ลับทุกอณูอยู่เวียนวน
ดั่งต้องมนต์คำสาปบาปกรรมปาน

ถ้ำล้ำลึกคดเคี้ยวสุดเลี้ยวลด
แต่อนาคตยิ่งคดกว่าจะกล่าวขาน
ยุทธวิธีพลิกฟ้าล่าวิญญาณ
การพบพานรางเลือนดั่งเลื่อนลอย

เผยตำนานขุนน้ำถ้ำนางนอน
ภาพสะท้อนขุนเขาเนาสุดสอย
คล้ายหญิงสาวทอดร่างกลางดงดอย
เฝ้ารอคอยคนรักหลายร้อยปี

กรรมเขียนบทการแสดงแห่งขุนน้ำ
ประดุจคำพุทธะพระชินสีห์
สัตว์โลกเป็นตามกรรมล้ำวจี
ยากหลีกหนีหนี้กรรมเคยทำมา

แม้นอาถรรพ์แรงร้ายยังพ่ายแพ้
จำนนแก่พุทธคุณบุญผลา
ความงามแห่งความรักแลศรัทธา
แห่งผู้กล้าขุนน้ำ...ถ้ำนางนอน...




				

มายาที่รัก

คีตากะ

วันนี้ฟ้าแลหมองครองความเศร้า
สายตาเหงาแห่งเธอช่างเหม่อหม่น
ปณิธานรางเลือนเหมือนจำนน
เดินสับสนบนทางอันร้างไกล

ความกระตือรือร้นป่นเป็นผง
ประหนึ่งหงส์สิ้นศักดิ์ถูกผลักไส
สิ้นลำพองผยองต้องจนใจ
แปรเปลี่ยนไปเป็นกาไม่น่าชม

เมื่อเกมนี้ที่เธอสร้างอย่างแยบยล
ย้อนส่งผลคืนมาพาขื่นขม
หมายมีชัยกลับพ่ายกลายตรอมตรม
สุดระทมซมซานร้าวรานทรวง

นี่หาใช่ตัวเธอผู้เลอเลิศ!
สุดประเสริฐแห่งสามภพสยบสรวง
กี่พันปีบำเพ็ญงามเด่นดวง
แม้แต่ปวงเทวัญยังหวั่นเกรง

ลุกขึ้นสิ! ที่รักอย่าชักช้า
เหตุใดมาถอดใจใครข่มเหง?
ยังมีฉันห่วงใยอย่าได้เกรง
จะขับเพลงกล่อมเธอเสมอไป

บัลลังก์ทองของเธอยังรอรั้ง
ควรหรือนั่งบนโลกวิโยคไหว
หาเหมาะสมด้วยเธอเลิศเลอวิไล
ทั้งยิ่งใหญ่เหนือแคว้นแดนสกล

เธอสร้างทุกข์เหตุใดทุกข์รุกเองเล่า?
ฉันควรเศร้ามิใช่เธอเพ้อสับสน
ฉันเกิดตายว่ายเวียนเพียรวกวน
ผู้ทุกข์ทนควรเป็นใคร? หาใช่เธอ!

โลกขาดทุกข์จะวินาศอาจสิ้นสุด!
ชนจะหยุดแสวงหาเฉื่อยชาเสมอ
วัดวาจะร้างชนคอยปรนเปรอ
หากขาดเธอธรรมะจะมลาย

เธอคือครูยิ่งใหญ่ให้เรียนรู้
ทดสอบผู้แสวงธรรมย้ำจุดหมาย
คัดกรองชนแบ่งชั้นอันเพริศพราย
ปลุกหญิงชายให้รู้แจ้งแห่งตัวตน

โปรดกลับไปยังที่ที่จากมา!
ศาสนาจะสูญเปล่าเล่าเหตุผล
เธอคือเหตุความเชื่อเพื่อปวงชน
เธอคือผลแห่งคัมภีร์ที่สำคัญ

เธอก็คือต้นตอก่อชีวิต
เธอลิขิตคำกวีที่สร้างสรรค์
เธอจูงใจให้ชนมุ่งผลักดัน
เธอสร้างฝันงดงามทุกยามมา 

หากขาดเธอนักบวชเล่าจะเปล่าว่าง
หากเธอห่างปราชญ์ใดจะใฝ่ศึกษา
หากปราศเธอโลกคงไร้ในพุทธา
หากเธอไม่กลับมา..ฉันอาดูร...