..๏ พริ้วไหวไกวแกว่งแรงลมโบก ลอยล่องเหนือโลกชิดแผ่นฟ้า ดุจดั่งหยั่งถึงสุริยา จันทราเหมือนใกล้ได้คว้าครอง ปลิดปลิวจากต้นพ้นภาระ พันธะแห่งวัฏระบัดล่อง ก่อนร่วงซบร่างวางก่อกอง ขอมองเมียงฟ้าสักคราเดียว เห็นใบไม้อ่อนออดอ้อนกิ่ง ประวิงถึงตอนก่อนแห้งเหี่ยว สีสดงดงามตามใบเรียว ยามเดียวเขียวร้างซีดจางจร ลอยล่องท่องชมตามลมหอบ ก่อนมอบร่างผุอนุสรณ์ ถมทางวางตนบนดินดอน จบตอนวังวนหลุดพ้นกาล๚ะ๛
1419
2
0
หน้าส่วนตัว
