วฤก
๏ หลืบเวทีสีแดงพรางแสงหม่น
ละครคนคอยบังหลังม่านแฝง
รอลีลาศนาฏกรรมตนจำแลง
เขาแสดงดังบทกำหนดมา
ตัวเอกออกนอกม่านคนพาลข่ม
ตัวร้ายสมเสียจริตใจมิจฉา
ตัวตลกหกประเด็นเล่นโปกฮา
ตัวครูบาเบิกอิทธิฤทธิ์มนต์
พื้นเวทีชีวิตไม่ปิดม่าน
วันคืนผ่านเพื่อแสดงทุกแห่งหน
โลดลีลาศนาฏกรรมจำแลงตน
ไปตามกลเหตุการณ์ที่ผ่านกลาย
เป็นคนดีมีจิตพิสิฐสุทธ์
เป็นชั่วฉุดโฉดมัวเกลือกกลั้วหมาย
ไม่ตลกผกผันจนวันตาย
ขาดครูฉายชี้ทางให้ย่างจร
จึงสับสนค้นหามรรคาจับ
จนชีพลับไร้ค่าอุทาหรณ์
คนใกล้เกลือกินด่างห่างบวร
ยินคำสอนพุทธศาสตร์ยังพลาดฟัง ๚ะ๛
๘ ธันวาคม ๒๕๔๖
983
5
0
หน้าส่วนตัว
