เวลาล่วงเลยผ่านมานานนัก ได้เคียงคู่คิดว่ารักผลิตผล ผลผลิตบังกำเนิดเกิดสามคน ยังอับจนคำว่ารักเป็นอย่างไร เพียงอยู่ใกล้หทัยเสน่หา ไม่รู่ว่านั่นรักฤๅไฉน ทั้งกลางคืนกลางวันหมั่นเอาใจ นี่หรือไรความรักชักลังเล บางครั้งก็ต่อว่าตาขยิบ บ้างเงียบกริบทั้งวันพลันหันเห เห็นดอกไม้ริมท่าพารวนเร คิดเสเพลพลันทบทวนหวลกลับเรือน ยามอยู่ไกลให้ห่วงคนึงหา ใจอ้างว้างเหลือคณาหาใครเหมือน เวลาล่วงเลยไปให้แชเชือน แม่ศรีเรือนเธอน่ารักหรืออย่างไร