อุ่นอกเอ๋ยเมื่อครั้ง ยังหวาน ลุล่วงแล้วห้วงกาล ผ่านพ้น เฝ้าหมกมุ่นอยู่นาน กับรัก ที่สลาย เปรียบรักยอกอกซ้น กลับช้ำ ย้ำหนอง อุ่นอกเอ๋ยที่ให้ ในฝัน ยังอุ่นจนรุ่งวัน ผ่านฟ้า ถึงสำลักไอควัน แห่งรัก หรือหลีก ไอจักผสานบ่มช้า แต่นี้ ยืนยง อุ่นอกเอ๋ยแนบนี้ อยู่นาน อุ่นมิจักประมาณ แม่นได้ อุ่นเกินกว่าดวงมาลย์ จะหยุด ใฝ่ถวิล อุ่นมิอาจหน่วงไว้ ปล่อยล้น พ้นภวังค์.. ..แบบว่า..อิอิ
556
6
0
หน้าส่วนตัว
