เห็นเธอคุยกับเขาฉันเจ็บปวด ดุจเส้นลวดรัดร่างสังหารสิ้น น้ำตานองจากสองตาที่หลังริน สู่พื้นดินไม่มีวันหวนกลับคืน หลายร้อยคำที่เขาพูดกับเธอ หวานเลิศเลอคงยากใจจะฝืน เหลือแต่ฉันนั่นไงต้องกล่ำกลืน ต้องทนฝืนยืนดูอย่างโศกา แม้รู้ว่าตัวเราไม่มีสิทธ แต่ใจคิดเจ็บปวดรวดร้าวหนา ความรู้สึกในยามนั้นช่วงเวลา มันเหมือนว่าหัวใจแตกมลาย
855
0
0
หน้าส่วนตัว
