krajokngao
เหลียวมองรอบกายร้างไร้ผู้คน
กล้ำกลืนฝืนทนกับความเดียวดาย
อ้างว้างว่างเปล่าเงียบเหงาในใจ
ผู้คนมากมายแต่ไร้รักจริง
เหม่อมองท้องฟ้า แต่ว่ามืดมิด
สีดำสนิท ไร้ดาวแอบอิง
คงเป็นเหมือนเรา ไร้ซึ่งทุกสิ่ง
ไร้ที่พักพิง เงียบเหงาเศร้าใจ
อยากจะรู้นัก ความรักเคยก่อ
ไม่เคยทดท้อ นั้นหายไปไหน
หรือว่าเลือนลาง เมื่อครั้งเธอไป
ลาจากไปไกล ไม่หวนกลับมา
ยามใจเหนื่อยอ่อน ทุกข์ร้อนหวั่นไหว
ไม่มีใครใคร ใส่ใจห่วงหา
ปล่อยให้หัวใจ ติดกับเวลา
สู้ทนฟันฝ่า แม้ว่าเหงาใจ
อยากเปลี่ยนความเหงา ความเศร้าในจิต
อยากมีคู่คิด ใกล้ชิดไม่ห่างหาย
อยากมีสักคน ให้อุ่นใจกาย
อยากมีใครใคร ที่รักและหวังดี
877
5
0
หน้าส่วนตัว
