ผู้หญิงไร้เงา
มีหนุ่มสาวชาวกรุงมุ่งสู่ป่า
ไปเที่ยวไพรพนาหาสุขสันต์
แต่เกิดหลงทางไปในไพรวัลย์
จนไม่อาจกลับกันทันเวลา
จึงต้องหาที่พักหลับอาศัย
แล้วก็เจอนั่นไงที่ในป่า
เป็นบ้านของตายายจึงได้มา
ขออาศัยสักคราเพื่อค้างคืน
ฝ่ายตายายให้ทันทีใจดีมาก
แถมยังบอกหลายหลากหากสดชื่น
เจ้าจะอยู่กันต่อพอมะรืน
ค่อยกลับคืนก็ได้ใจยินดี
แถมยังนำข้าวปลาและอาหาร
ให้เป็นทานน้ำใจไหลล้นปรี่
ด้วยคิดว่าเจ้ามาใกล้ในชีวี
เหมือนเจ้านี้เป็นลูกหลานมานานวัน
ซึ่งหลังทานอาหารไม่นานนัก
หญิงสาวต้องคิดหนักเอาแล้วฉัน
ต้องขอตัวก่อนยายเดี๋ยวไม่ทัน
ขอไปเก็บดอกไม้นั้นในทันที
ส่วนฝ่ายยายได้ยินไม่สิ้นเสียง
สื่อสำเนียงความห