ในวันที่ไม่เข้าใจตัวเอง ความรู้สึกคว้างเคว้งจนช้ำเหงา ตัวของเราเหมือนไม่ใช่ตัวของเรา มันว่างเปล่า ซะจนไม่เข้าใจ ฉันรักแต่ฉันไม่แสดงออก ตัวฉันมันเป็นเพียงเปลือกนอกที่หุ้มใจไว้ ไม่มีอะไรให้สัมผัสเป็นเพียงอากาศลอยลมไป ตัวตนที่อยู่ข้างใน ไม่มีใครเคยเข้าใจไม่มีใครเคยเห็นมัน ความรู้สึกที่รู้แค่ว่าสับสน เกลียดตัวเองที่เป็นคน ช่างเก็บความไหวหวั่น ความอ่อนแอถูกซ่อนเอาไว้อย่างเงียบงัน ทั้งที่จริงมันร่ำร้องทุกวัน..ว่าต้องการความรักจากเธอนั้น..มาปลอบใจ