แก้วประเสริฐ
ลานกวีธรรม
ลานกวีธรรมนำน้อมย้อมจิตมนุษย์
ใสบริสุทธิ์มลทินสิ้นทั้งผอง
ด้วยสัจธรรมพุทธะล้ำหมายปอง
ปราศละอองกิเลสเคล้าคลุมใจ
ดุจโพธิ์ทองคลุมครอบรอบเย็นเยือก
ล้วนบอกเลือกสิ่งสว่างทางสดใส
คลายพ้นทุกข์ปลูกฝังกระจ่างใน
สร้างสิ่งไว้ให้มลายสลายมลทิน
เปรียบต้นไม้พฤกษาดารดาษ
กิ่งนั้นพาดใบผลปะปนสิ้น
ถึงเวลาเปลี่ยนไปเป็นอาจินต์
แล้วล่วงรินหลุดพ้นหล่นพสุธา
สิ่งแปรผันเวียนวนระคนเคล้า
เช่นกายเราตบแต่งแห่งหรรษา
เพื่อหยุดยั้งมัวหมองสนองเวลา
คงต้องคว้าผิดหวังยังหมายปอง
อันเกิดแก่เจ็บตายในธรรมชาติ
เป็นบ่วงบาศคล้องไว้ให้สนอง
แต่ยังหลงมัวเมาเข้าครอบครอง
สิ่งเรื
หน้าส่วนตัว
2389
31
0
