4 เมษายน 2550 14:10 น.
ลานเทวา
พอจะซาบจะซึ้งถึงความรัก
กลับต้องหักอาลัยจากใจฝัน
เพราะโลกมอบความพลัดพรากให้จากกัน
เศร้าคืนวันไยมาเยือน ณ เรือนรัก
หวนวันคืนชื่นชิดสนิทแนบ
อุ่นอิงแอบตราตรึงซึ้งตระหนัก
สองใจผูกสัญญามามอบภักดิ์
สุขยิ่งนักยามนั้นฝันสองเรา
พึ่งจะหวานรักชื่นในคืนสุข
กระแสทุกข์ก็พัดโบกเป็นโศกเหงา
น้ำตารินไหลย้ำช้ำไม่เบา
ไยโลกเจ้า จึงโหดร้ายทำลายใจ
เพราะบ้านเพราะเมืองยังเรื่องร้อน
จึงจำจรจากขวัญสุดหวั่นไหว
สู่สามจังหวัดชายแดนอันแสนไกล
หักอาลัยเพื่อทดแทนคุณแผ่นดิน
สุดแล้วก็มีข่าวร้าย
สามีวายดับร่างในต่างถิ่น
เขาลอบยิงลอบฆ่าพร่าชีวิน
ฟังแล้วแทบดับดิ้นชีวาตาม
-
ลานเทวา
3 เมษายน 2550 23:42 น.
ลานเทวา
รุ่งเจิดแจ้งแสงฝันตะวันฉาย
แผ่วพระพายพรมพร่างกลางลานเหงา
ลมชีวิตสุดท้ายหรือหมายเดา
เพียงรูปเงาปรากฏบังบดนัย
หลงมานานมิใช่หรือที่ถือมั่น
ทั้งความฝันความจริงสิ่งที่ใฝ่
ถามถึงลมสุดท้ายจักหมายใด
ตอบหัวใจโง่เขลาของเจ้าซะ
-
ลานเทวา
3 เมษายน 2550 09:13 น.
ลานเทวา
รัตติกาลผ่านล่วง ณ ห้วงฝัน
ริ้วเงาจันทร์ทาบสะท้อนอย่างอ่อนไหว
วาบตะเกียงส่องค่ำแสงรำไร
สายลมไกวความเหงาเคลื่อนเข้ามา
เงาบังเธอไว้ในมุมเหมือนอุ้มสม
หอมน้ำปรุงพร่างพรมในปรารถนา
ค่ำคืนเหงาเดียวดายชายเอกา
เข้าเจรจาตกลงก่อนปลงใจ
ต่างจูงมือกันไปเหมือนใจสุข
เธอซ่อนทุกข์ในมารยาแสร้งสาไถย
ระรื่นแย้มรอยยิ้มเหมือนอิ่มใน
ห้วงหทัยกลับช้ำระกำนัก
กี่ร่างชายก่ายกอดเพ้อพรอดพร่ำ
กี่คืนค่ำเลยล่วงคนตวงตัก
กี่ระทมตรมย้อนเกินผ่อนพัก
กี่คนทักราคาตีค่าตัว
รัตติกาลผ่านล่วง ณ ห้วงฝัน
หม่นแสงจันทร์ไร้ชื่นคืนสลัว
สิ้นแรงฝันกับครรลองอันหมองมัว
จำใจชั่วร่ำไปในชีวิต
-
ลานเทวา
30 มีนาคม 2550 12:14 น.
ลานเทวา
รวยระรินกลิ่นน้ำเน่า
ชายโชยเคล้าสายลมที่พรมผ่าน
เจ้าพระยาสีโศกวิโยคกาล
ใจซมซานโหยหาถ้วนราตรี
คนมอซอยังอยู่ยงที่ตรงนั้น
อยู่กับฝันที่ใฝ่ในวิถี
อยู่กับเจ้าพระยามหานที
อยู่กับซากชีวีใต้สะพาน
เจ้าเอย เจ้าพระยา
ฝากบทเพลง น้ำตา กล่อมขับขาน
ฝากฝันอิง พิงพัก ใจดักดาน
ฝากถ้อยจาร จากหน คนมอซอ
กลางป่าปูน อาดูรจิต สุดคิดหวัง
พกใจพัง แพ้พ่าย เกินหมายก่อ
เจ้าพระยา สีหม่น ของคนรอ
จะเติมต่อ ทางใด ให้ชีวิต
ยังแต่ความมือมิดให้จิตคว้าง
ไร้สิ้นทางอำไพใช้ลิขิต
ที่จะหวังก็อนาถสุดคาดคิด
วิปริตยะถาชะตาแท้
ลานเทวา
29 มีนาคม 2550 19:38 น.
ลานเทวา
ดอกรักหล่นร่วงโรยลา
ดอกตัณหาเบ่งบานบนลานเถื่อน
สายลมพัดตามกระแสอย่างแชเชือน
โลกบิดเบือนชั่วดีวิถีทาง
มนุษย์เอยมิเคยหยุดย่ำ
เวรกรรมจึงมิแยกแตกต่าง
อำนาจที่มึนเมารึเบาบาง
ความอ้างว้างเกาะกินคุณธรรม
เดียวดายในมรรคา
ที่เสื่อมค่าเสียจนใจต่ำ
อำนาจความดียากชี้นำ
เพราะจำแต่ชั่วมัวเมา
โลกเอยโลกมนุษย์
หรือความดีจักสิ้นสุดในความเขลา
ความโหดร้ายมิคลายจางบางเบา
ลอบเผาลอบฆ่าทำลาย
ไม่มีความรักแล้วหรือไร
ท่ามกลางหัวใจแหลกสลาย
ความเมตตาปราณีที่เปล่าดาย
ไยจึงโหดร้ายต่อชีวิต
-
ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
970
