1 สิงหาคม 2550 15:24 น.
ลานเทวา
เสพสรรค์ วรรณศิลป์
แต่งแต้มจินตนาการ
ร้อยจด ในบทจาร
บรรเจิดงาน แห่งกวี
..................
คือคำใจ ใส่บท ที่จดสร้าง
คือเส้นทาง แห่งบทกลอน อักษรศิลป์
จะกล่อมโลก ที่ทุกข์ทน ให้ยลยิน
ด้วยเจตน์จินต์ แห่งรัก ที่ถักทอ
เรียงถ้อยฝัน แห่งหทัย ในบาทบท
รักจารจด ด้วยใจกรอง ใช่ร้องขอ
สรรค์เสกสร้าง ความสดใส ใว้พะนอ
รักเติมต่อ กลอนกวี มีมอบปัน
งามด้วยจิต เติมแต่ง แบ่งปันสู่
งามใจรู้ บนทาง สุขสร้างสรรค์
งามน้ำจิต งามน้ำใจ มอบให้กัน
งามคืนวัน ด้วยกวี วจีงาม
งามในบท จดถ้อย ร้อยคำจิต
งามทางทิศ แห่งฝัน ไม่หยันหยาม
งามในรัก ปักจิต ลิขิตงาม
งามด้วยความ สวยสด บทกวี
งามที่สุด ในประจักษ์ คือพักตรขวัญ
งามชีวัน จริงแท้ แม่โฉมศรี
งามคุณค่า ที่งดงาม ด้วยความดี
งามน้องนี้ ตรึงใจ ให้ไหวเอน
.............................................
ลานเทวา
1 สิงหาคม 2550 15:19 น.
ลานเทวา
แผ่นดินโอบอุ้มสรรพชีวิตด้วยความรัก
แต่สรรพชีวิตมิตระหนักในห่วงหา
กลับเข่นโบยทุรยุคปลุกบีฑา
คลั่งแค้นฆ่าด้วยใจหยาบเลือดอาบดิน
หยุดเถอะ !! มนุษย์โลก
หยุดสร้างโศกอันเหลือแสนในแดนถิ่น
ซับน้ำตาชาวชนที่หล่นริน
หันมายินยลหาในความรัก
ก่อนจะโศกโศกาไปกว่านี้
ทุกชีวีจงซ่านซึ้งตรึงตระหนัก
แผ่นดินใดมอบอุ่นอิงให้พิงพัก
จะหาญหักใดว้าวุ่นด้วยขุ่นแค้น
หากมิเคยแบ่งปันอย่าฝันหมาย
เอาแรงร้ายเข้าครองจักหมองแสน
เลือดเจ้าจะรินไหลไปทั่วแดน
คนนับแสนนับล้านจักรานตาย
เพียงเพราะเจ้ามุ่งครอบครองลำพองจิต
เอาชีวิตชีวามาแลกขาย
สันติภาพสันติสุขในทุกภาย
จึงสลายลับพรากจากแผ่นดิน
-----------------------------
ลานเทวา
1 สิงหาคม 2550 13:13 น.
ลานเทวา
เพียรปั่นกรอต่อด้ายเป็นสายเส้น
กระตุกกี่ถี่เน้นเป็นผืนผ้า
สร้างสรรค์ลายสืบสานตระการตา
วันเวลาหมั่นประดิษฐ์วิจิตรงาน
สองมือมั่นในวันคืนหยิบยื่นค่า
หนึ่งกำลังวังชาก่อผสาน
เริ่มจากคืบสืบเป็นศอกบอกตำนาน
ไหมตระการลายผ่องครรลองไทย
เป็นแพรผ้าเลิศล้ำงานทำมือ
การฝึกปรือในทางสร้างนิสัย
ศิลปะลายเส้นแลเย็นใจ
คือสายใยแห่งรักที่ถักทอ
งามภูษาแพรไหมไทยประดิษฐ์
แลวิจิตรล้ำเลิศการเกิดก่อ
ต่างชาติยังสรรเสริญแลเยินยอ
งามละออภูมิปัญญางามค่าคุณ
-----------------------------
ลานเทวา
1 สิงหาคม 2550 10:55 น.
ลานเทวา
แม้นจะกัดก้อนเกลือกินมิสิ้นฝัน
ดั่งตะวันผ่องแสงด้วยแรงหมาย
จะคอยกอบคอยกู้สู้จนตาย
สุขสบายเยี่ยงไรไม่นำพา
เพราะอำนาจมันไร้ในมือนี้
ยังแต่กลอนกวีเป็นที่หา
นำฝันสร้างให้ประจักษ์ในมรรคา
ด้วยถ้อยบทรจนาแห่งลำนำ
คือวิถีที่สร้างในทางมอบ
ไร้คำปลอบใดปลื้มให้ดื่มด่ำ
สื่อความคิดกับถ้อยบทที่จดจำ
เป็นบทคำจากใจให้แผ่นดิน
แม้นสิ้นแรงลับไปในวันหนึ่ง
ฝากคนึงในคำหวนถ้วนแดนถิ่น
หวังจักมีผู้คนได้ยลยิน
อย่ารู้สิ้นคนกล้าผู้ท้าทาย
แทนถ้อยคำย้ำฝากจากใจนี้
คือบทกลอนกวีที่สืบสาย
ตราบแผ่นดินสิ้นลับหรือกลับกลาย
บทสุดท้ายยังยืนยันอย่างมั่นคง
จักซื่อตรงคงไว้ในศรีศักดิ์
มอบจิตภักดิ์ใจพลีไม่มีหลง
ยุติธรรมที่ตระหนักจักดำรงค์
แม้นชีพปลงจักมิวางในทางคำ
----------------------------
ลานเทวา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
909
