15 สิงหาคม 2550 02:27 น.
ลานเทวา
อย่าล้าแรงเลือน
อย่าเชือนในชีวิต
อย่าหลงทางผิด
อย่าวิปริตตามสังคม
จงก้าวอย่างคนกล้า
รู้นำพาขันติข่ม
สัจธรรมนำนิยม
อุดมการณ์สานชีวี
-------------------------------
ทระนงเถิดเจ้า
กับรอยเท้าที่ย่ำสร้างเป็นทางหน
เราจักเดินในกระบวนของมวลชน
ผู้ทุกข์ทนข้นแค้นในแผ่นดิน
รุ่นต่อรุ่นครุ่นงามในความคิด
ศักดิ์และสิทธิ์เทียมกันมิผันผิน
เกิดแต่ตัวหัวใจไหวโบยบิน
สู่ธานินทร์คนกล้าอย่างท้าทาย
ชูธงท้าอำนาจคนชาติชั่ว
อย่าเกรงกลัวในทางที่ย่างหมาย
แม้นชีพต้องมาดับลับมลาย
ย่อมมิอายดินฟ้าศรัทธานี้
ทระนงเถิดเจ้า
ในรอยเถ้าวีรชนบนวิถี
กี่ร่างลับในหนย่อมผลมี
สถิตดีแจ้งไว้ในโลกา
-------------------------------
ลานเทวา
13 สิงหาคม 2550 16:25 น.
ลานเทวา
มธุรสใดไหนเล่า
จะเทียมเท่าถ้อยเพรียกร่ำเรียกหา
เสียงอาทรจากบิดรแลมารดา
ล้ำเลิศกว่าใดใดในโลกนั้น
แลเรือนกว้างเรือนใหญ่ไหนอบอุ่น
เท่าเรือนที่เคยหนุนตักแม่ฝัน
สุขใดไหนเล่าในชีวัน
เท่าสุขที่แม่ปันมาโอบใจ
ไม่มีดอกรักใดในโลกหล้า
นั้นมากกว่ารักพ่อแม่แท้ยิ่งใหญ่
อิ่มใดเล่าเท่าอิ่มอุ่นละมุนใน
ดวงฤทัยเปี่ยมรักให้ตักตวง
สายใยใดเล่าที่เฝ้าถัก
เกินสายใยแห่งรักที่แม่ห่วง
รักใดไหนตรึงซาบซึ้งทรวง
เท่าหนึ่งดวงหทัยแม่แลไม่มี
--------------------------------
ลานเทวา
10 สิงหาคม 2550 10:15 น.
ลานเทวา
ร้อนในแรงแสงตะวันอันระยับ
ชื้นเหงื่อซับรินหยาดมิขาดสาย
เหลียวแลย้อนแม่คอนหาบสาบกลิ่นกาย
ลูกใกล้ตายอยู่ในเรื่อนหรือเชือนแช
มินานอยู่ที่พ่อสิ้นไร้ดินกลบ
เงินทำศพหวังจากใครไหนแยแส
ร่างพ่อหายจากหนไร้คนแล
ยังเพียงแม่ที่สืบข่าวอย่างร้าวใจ
ไปกับเรือเรือไยไม่พากลับ
แม่นั่งนับคืนวันอย่างหวั่นไหว
มิอยากคิดมิอยากเห็นที่เป็นไป
สู่หนใดไม่รู้อดสูนัก
เรื่องจริงเห็นเป็นเรื่องเล่าอันเศร้าจิต
แลชีวิตมรสุมไยรุมหนัก
เหมือนไม่มีเวลาใดจะให้พัก
เรือนเปี่ยมรักสิ้นร้างลงกลางครัน
ผ่านหลายเดือนเลือนลาน้ำตาตก
แลหัวอกข้านี้ไร้ที่ฝัน
ผัวก็หายสิ้นลับดับชีวัน
ลูกน้อยพลันป่วยไข้แลใกล้ตาย
ข้าวก้นถังประทังมื้อคือวันนี้
สองชีวีวันพรุ่งมุ่งใดหมาย
แม่นั่งอ่อนอุราล้าแรงกาย
ส่วนลูกชายนอนซมรอลมลับ
ไม่มียามาบรรเทาให้เจ้าดอก
แม่ไร้แรงจะออกไปหยิบจับ
ไปที่ไหนเขาไม่จ้างเขาไม่รับ
จะหาทรัพย์ใดมารักษาเล่า
นอนเถอะนะไอ้น้อย
หลับตาคอยคืนฝันวันเก่าเก่า
คอยพ่อแกกลับมาพร้อมยาบรรเทา
คอยเรือลำของเราหวนคืนมา
แม่จะแกงส้ม.......ปลาเก๋า
แม่จะเผา........ปูก้ามหนาหนา
รับขวัญ.........วันพ่อคืนฝั่งมา
ด้วยสุรา.......แลขนมนมเนย
หลับเถอะนะ.......ลูกหลับ
พ่อเจ้ามารอรับ.......แล้วลูกเอ๋ย
ไปขึ้นเรือ.....ของเราอย่างเคย
แล้วแล่นเลย....ลอยไปสู่ฟากฝัน
อรุณรุ่งปรุงแสงแต่งฟ้าใหม่
เราคงได้สิ้นทุกข์สบสุขสันต์
ครอบครัวคงพร้อมหน้าพร้อมตากัน
ในโลกที่แสงตะวันสิ้นแรงร้อน
------------------------------------
ลานเทวา
2 สิงหาคม 2550 07:47 น.
ลานเทวา
คือดอกไม้งามพรรณสร้างสรรค์โลก
คือน้ำผึ้งสีโศกอันฉ่ำหวาน
คือลิขิตแห่งฝันอันตระการ
คือความงามอันเบิกบานแด่ชีวิต
คือสายน้ำรินที่รินไหลไม่รู้จบ
คือแผ่นดินที่โอบซบอิงดวงจิต
คือสายลมโรยรื่นชวนชื่นชิด
คือยาพิษคือไฟที่ไหม้ลน
คือเมฆาสีผ่องทาบท้องฟ้า
คือมายาไร้ขอบเขตุไร้เหตุผล
คือความฝันอันอ่อนไหวในสากล
คือเวทย์มนต์ผูกมัดร้อยรัดตรึง
คือผีเสื้อปีกบางพร่างสเน่ห์
คือทะเลเกินหวังจะหยั่งถึง
คือความหมายที่กลายกล้ำในรำพึง
คือแรงดึงแรงถ่วงห้วงหทัย
คืออาวุธพิฆาตที่บาดจิต
คือจริตมารยาพาหวั่นไหว
คือสิ่งอันน่าถนอมพร้อมห่วงใย
คืออะไร อีกมากมาย หนอผู้หญิง
----------------------------
ลานเทวา
1 สิงหาคม 2550 15:27 น.
ลานเทวา
คุณบิดร มารดา ข้าเทิดไว้
คุณแผ่นดิน ยิ่งใหญ่ อยู่เหนือเศียร
สร้างความดี ความชอบ มอบใจเพียร
มิแปรเปลี่ยน อุดมการณ์ สร้างสานมา
พ่อคือภูมิ พลัง แห่งผองไทย
แม่หลั่งริน น้ำใจ โอบถ้วนหล้า
เราลูกหลาน สานสร้าง บนทางมา
จงรู้ค่า ความดี ที่ประทาน
สร้างความดี ความชอบ ตอบแทนพ่อ
อย่ารีรอ คืนวัน ให้ผันผ่าน
ตั้งสัจจะ ละเลิก ใจเบิกบาน
ร่วมสืบสาน ความพอเพียง เคียงแผ่นดิน
ยึดคำสอน พ่อเรา เฝ้าทำคิด
สร้างชีวิต ตามแนวทาง ห่างหนี้สิน
เศรษฐกิจ แบบพออยู่ อยู่พอกิน
พลิกแผ่นดิน ที่หวัง ให้ยั่งยืน
ดำริพ่อ ก่อตั้ง หวังเราสู้
ความเลิศหรู ที่เห็น ใช่เป็นอื่น
ทุนวัตถุ ที่ประดัง ใช่ยั่งยืน
ล้วนหยิบยื่น ความลวง มาถ่วงใจ
------------ลานเทวา-------------
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลานเทวา
หน้าส่วนตัว
1998
