พิมญดา
ฝากเพลงเศร้าเคล้ากลอนอักษรร้าว
สายลมหนาวสาวหม่นจนสั่นไหว
จรดถ้อยร้อยความตามทรวงใน
กรีดเลือดใส่สีหมึกบันทึกมา
เสียงบรรเลงเพลงโศกโลกนักกลอน
มันร้าวรอนห่อเหี่ยวเปลี่ยวหนักหนา
อาจไม่เหมือนเสียงพิณจินตนา
หยดน้ำตาสลับสายพ่ายอับปาง
ฝากบทเรียนความรักที่หักจิต
บางทีคิดถึงเขาเหงาไม่สร่าง
สุขที่ได้คิดถึงจึงเบาบาง
มองที่ว่างเคยเคียงเพียงแสงเงา
เสียงสะอื้นฝืนเก็บเจ็บจนปร่า
ยากดับไฟเสน่หาคราแผดเผา
แอบร้องไห้ข้างในใจเบาเบา
เวทนาตัวเรา..เฝ้ารำพัน
ฝากคนเศร้าทั่วหล้าอย่ายอมแพ้
คงแล้วแต่พระพรหมท่านเสกสรรค์
ขีดทางเดินเมินรักหักจาบัลย์
อาจมีวัน....บรรเลงเพลงกลอนงาม
2721
29
0
หน้าส่วนตัว
