สายฝนพรำฉ่ำใสบ่ายอย่างนี้ หนาวฤดีในจิตยิ่งคิดถึง ฝนตกหนักผลักใจให้คำนึง เฝ้ารำพึงถึงเธอเพ้อเดียวดาย เมฆหม่นครึ้มซึมเซาดูเศร้าหม่น เห็นสายฝนจากฟ้าพาใจหาย กระหน่ำเปียกปอนเปรอะเลอะทั่วกาย อยู่เดียวดายเงียบเหงาเศร้าในทรวง นั่งละเมอเพ้อบ่นเหมือนคนบ้า อนิจจาหนอเราเฝ้าห่วงหวง เจ้าอยู่หนแห่งใดนะพุ่มพวง ยิ่งเป็นห่วงน้องน้อยคอยเจ้ามา
2394
0
0
หน้าส่วนตัว
