แม่มดใจร้าย
หว่างทางก้าว เพื่อข้าม ความฝันใฝ่
แม้ว่าใจ พบเจ็บ และเหน็บหนาว
อาจจะล้ม ลุกบ้าง เป็นครั้งคราว
อาจจะหนาว ร้าวสั่น หวั่นอุรา
แต่รู้ดี มีใจ ใครหวงห่วง
คอยตามทวง ถามไถ่ นะเธอจ๋า
เป็นเหมือนเงา เคียงใกล้ ทุกเวลา
ส่งสายตา ห่วงใย ให้แก่กัน
เธอเป็นเหมือน แรงใจ ให้มาเพิ่ม
ส่งแรงเติม ดวงใจ ให้กับฉัน
แม้เจ็บหนาว ร้าวใจ ยังหายพลัน
ด้วยเธอนั้น ปันใจ ส่งให้มา
ฉันรู้ดี ทางเดิน ใช่สวยสด
ใช่งามงด ดั่งใจ ถวิลหา
แม้ขวากหนาม ขวางกั้น หวั่นอุรา
แต่ทว่า ไม่คร้าม ยามข้ามไป
ด้วยรู้ว่า มีใจ ใครส่งถึง
ส่งแรงดึง ยามฉัน นั้นหวั่นไหว
ยามฉันล้ม เธอนั้น คอยห่วงใย
ส่งแรงใจ ให้กัน เสมอมา