พัธรชรวี
เหม่อมองแสงสุริยายามรุ่งเช้า
บุบผาเฝ้ารอคอยพลอยประสงค์
หวังพึ่งแสงสาดส่องมาพาดำรง
วันนี้คงมิมลายวอดวายไป
อันแสงดาวดวงนั้นช่างสรรค์สร้าง
โลกทุกอย่างให้เห็นทางสว่างไสว
ท้องนภาทั้งนทีที่ใกล้ไกล
หลอมรวมไว้ในแสงแห่งโลกา
พึ่งแต่งครั้งแรกค่ะ แต่ก่อนมีแต่อ่าน 555