กิตติกานต์
เจ้าลูกปลาตัวเล็กในแม่น้ำ
ทุกคืนค่ำว่ายน้ำติดตามแม่
โบกครีบน้อยไหวไหวไม่เชือนแช
ชมจอกแหนลำคลองหนองบึงงาม
ใยคืนนี้บ้านเราแสงเงาไหว
ผืนแผ่นน้ำเป็นอะไรใคร่ไต่ถาม
ว่ายประชิดโบกครีบรีบติดตาม
ตั้งแต่สามทุ่มงามยามวิกาล
ล้วนรูปร่างสีแปลกและแตกต่าง
เล็กใหญ่กลางเรียวกลมผสมผสาน
หอมดอกไม้กลิ่นธูปฟุ้งลำธาร
แม่จ๋าวานช่วยตอบปลอบลูกที
แม่ปลาตอบถ้อยคำนำความว่า
พระคงคาสกปรกรกเหลือที่
เหล่ามนุษย์ผู้ทำลายหมายฤดี
ขอขมาชลธีแม่คงคา
ก่อนจะทิ้งขยะลงตรงเราอยู่
มนุษย์รู้แก่ใจใช่เดียงสา
แต่มักง่ายในสันดานแต่นานมา
น้ำเสียของสิ้นค่า เอามาทิ้ง
แม่น้ำจึงรองรับน้ำมือมนุษย์
เรามิอาจยั้งหยุ
1903
4
0
หน้าส่วนตัว
