หน้าส่วนตัว
มองสายฝนคราใดใจสะท้าน
เหมือนสายป่านนานวันพลันสลาย
ยิ่งห่างเหินเมินหนียิ่งปวดใจ
สุดจะทานทนได้ก็ใจคน
ทำไมหนอต้องมาเป็นกันเช่นนี้
ต้องมานั่งน้ำตาปรี่อีกกี่หน
ใจมันร้อนสุดต้านและทานทน
หัวใจคนไม่ใช่เหล็กที่เสกมา
ถึงจะรักเขามากไม่อยากง้อ
ทำไมต้องไปขอข้อสงสาร
หยิ่งไปเถิดหัวใจไม่อีกนาน
ความสงสารเขาไม่ให้ก็ใจคน
รักหนอรักยากจักบอกให้ตอกย้ำ
สี่ปีล้ำหน้าไปเขาไม่สน
ปลงเสียเถิดหัวใจไม่ต้องทน
อย่าไปสนคนหลายรักจักช้ำทรวง
1566
0
0
