ล้มตัวลงกับหมอนนอนเหงาเหงา เหมือนโลกคว้างว่างเปล่าเศร้าขื่นขื่น หมอนอีกใบใครเคยหนุนอุ่นทุกคืน ไม่สดชื่นยามเช้าเฉาอย่างเคย เธอมาแทนที่ใครในวันท้อ เชื่อมรักรอล้นค่าแววตาเผย ลบความหลังร้าวรานจนผ่านเลย หวานเกินเอ่ยอยากทอรักถักสายใย เรียนรู้ว่าสัตย์ซื่อคือรักแท้ จิตเผื่อแผ่ด้วยวิญญาณคือการให้ ทุ่มเททั้งชีวิตและจิตใจ มิคาดหวังสิ่งใดมาทดแทน จากนี้ไปไม่เหงาเหมือนเก่าแล้ว เพียงพบแพรวชื่นทรวงน่าหวงแหน ถนอมค่ารักใหม่ไม่คลอนแคลน อยากมอบแหวนแทนใจภักดิ์บอกรักเธอ
529
4
0
หน้าส่วนตัว
