อันความเหงาว้าเหว่ในจิตกล่อม แม้มีเพื่อนห้อมล้อมยังหายไม่ แม้ท่ามกลางผู้คนมากแต่จิตใจ ยังสั่นไหวหนาวสะท้านให้สั่นทรวง ใจสะพรั่นสั่นลึกวิเวกหนัก ใจไร้รักไร้ไออุ่นไร้รุ่มหน่วง ในฤทัยหนาวเหน็บไร้คู่ควง ไร้ผู้ล่วงรู้อารมณ์ที่ฝังใน ในเมืองใหญ่มากมายเพื่อนรายล้อม ทั้งผู้ยอมเอาใจไม่ไปไหน แต่ยากหาเติมไออุ่นให้จิตใจ อยากจะได้ผู้เข้าใจในฤดี