ผู้หญิงช่างฝัน
คุณคือจันทร์สวยสว่างกลางท้องฟ้า
คือดาราส่องทางกลางคืนขม
คือแสงแห่งความหวังที่พร่างพรม
คือสายลมพลิ้วนุ่มลุ่มละไม
คุณคือดงดอกไม้ริมสายน้ำ
ระบัดตามลมโชยโบกโบยไหว
ส่งสีสดงดงามท่ามกลางไพร
ให้แจ่มใสรื่นตาน่าพักเอน
คือความนุ่มนวลของละอองฝน
ที่พรำหล่นทับทาบภาพที่เห็น
เปลือกนอกแข็งแฝงอ่อนที่ซ่อนเร้น
อ่อนโยนเป็นแต่เก็บงำเพื่ออำพราง
คุณคือผืนหญ้าอ่อนไว้นอนหนุน
ให้อบอุ่นในคืนวันอันหมองหมาง
ซับน้ำตาประโลมปลอบใจบอบบาง
ดับอ้างว้างด้วยดวงใจมิตรไมตรี
หัวใจคุณสวยงามยามสัมผัส
ไม่จำกัดอยู่แค่ใครรอบกายนี้
ได้พบคุณบนโลกคือโชคดี
เพราะคุณคือคนนี้...ที่งดงาม...
. . เ พ ร า ะ คุ ณ เ ป