อัลมิตรา
๏ นั่งอ่านกลอนเงียบเงียบอย่างเรียบง่าย
เปล่าปลีกกายเหินห่างเส้นทางฝัน
เพราะการงานที่ชุลมุนวุ่นทั้งวัน
ยุ่งยากเกินจัดสรรแบ่งปันใคร
เรื่องสารพันงานสุมที่ทุ่มเท
จนยากเลี่ยงโต๋เต๋เตร็ดเตร่ไหน
เช้าจรดเย็นต้องประชุมสุดกลุ้มใจ
บ่อยครั้งนั่งเบื้อใบ้ .. ไร้อารมณ์
อยากโลดแล่นหลุดกรอบการงานบ้าง
นอกเส้นทางที่จำเพาะความเหมาะสม
เราเขียนกลอนด้วยใจใฝ่ชื่นชม
เพื่อคลายตรมผ่อนเหงา .. คิดเท่านี้
แต่มิเคยมุ่งหวังเด่นทางกลอน
แม้ผู้สอนสนับสนุนลุ้นเต็มที่
เรามิเคยอ้างตนชนชาว"-กวี-"
ด้วยรู้ดียังห่างไกลในชั้นเชิง ๚ะ๛
2100
12
0
หน้าส่วนตัว
