ม้าก้านกล้วย
เพียงเพราะลมพริ้วผ่าน ก็ ราญร้าว
เพียงเพราะก้าวเพลินพลั้งหวังเพียงว่า
ลมปากหวานเพราะพร่ำจำนรรจา
จึงชักพาใจลอยเพราะถ้อยคำ
สัญญาลวงลมลอยค่อยค่อยเจ็บ
อยากจะเย็บแผลตรึงซึ่งระส่ำ
หลงลมเหิน เยินยอ พนอนำ
หวานน้ำคำ น้ำหน้าชาย กลายเป็นขม
เพราะเพียงลมแผ่วแผ่วแล้วก็ผ่าน
เจ็บจึงนาน เนิ่นนัก รักติดหล่ม
ร้อยคำพูด พันคำอ้าง อย่างลมลม
ยังชื่นชม จมวจี ที่แสนลวง
เขาเอาล้านเหตุผลมาปรนเปรอ
ใจจึงเผลอเชื่อใจไม่เคยห่วง
ใจจึงมั่นมุ่งหวัง ในทั้งปวง
จึงทั้งทรวงแทบมลาย กลายเป็นลม
สัญญาร้างแรมเลือน เหมือนละเมอ
ก็เมื่อเจอความจริง ยิ่งกว่าขม
ร้อยสัญญา ใครต่อใครหลายคำคม
จึงต้องจม น้ำตาเหงา เราผู้เ
2754
0
0
หน้าส่วนตัว
