ปริญญา อินทร์อุดม
มืดจนไม่เห็นทางจะสร้างสรรค์เอ๊ะ ! ทำไมไฟฝันของฉันหายมืดมิมีหลงเหลือเชื้อประกายหรือกำลังคล้ายคล้ายหยุดหายใจแม้เปลี่ยนอิริยาบถกำหนดจิตพลางหาช่องมองทิศคิดแก้ไขสรรหาทุกวิธีจะมีไฟหาทุกทางช่างกระไร...ไฟยังเย็นมิไหวติงยิ่งคล้าย ไฟตายแล้วยังนอนแซ่วไม่ตื่นแม้ขืนเข็นแม้ลองบังคับใจให้ไฟเป็นยังมิเห็นแสงแปลบสักแวบคืนคงอีกหลายเฮือก "กระเสือกกระสน"ตะเกียกตะกายดิ้นรนทนขัดขืนเพื่อรอลมหายใจไหลยั่งยืนตอนที่ฟื้นจากสลบพบ...แสงทอง"จะเลิกนอนพะงาบอาบความเศร้าจะเลิกกอดความเหงาเมาความหมองจะเลิกคอยน้ำใจใครประคองจะเงยหน้าขึ้นมอง...ลองก้าวไป "จะพยายาม จะพยายามจะก้าวข้ามฝันริบหรี่นี้จนได้แม้มิพบแสงทองผ่องอำไพแต่หัวใจอิสระ.