กิ่งโศก
๏ อุทกท่วมทั่วทั้ง........ ฟ้าประดังด้วยเม็ดฝน
กระหน่ำซ้ำผองชน ........บางนาป่นเป็นสายธาร๚ะ๛
๏ อุทกท่วมทั่วทั้ง ........ ธานี ฤาเฮย
ใยใช่จมนที ........ทบเสี้ยว
บางนาระบมมี ........มากหนึ่ง เกินนา
นรทุกข์เข็ดเขี้ยว ........ข่มร้าวแสนเข็ญ๚
๏ ฤา เทวโกรธขึ้ง ........ขุ่นใด ท่านนา
จึงเสกชลาลัย ........ รดล้น
มารุตพัดกระพือไกล ........ โหมกราด ราบเฮย
เหล่าพิรุณเม็ดต้น ........แตะต้องหั่นตัว๚
๏ ฤา ชนชาวเหล่าฟ้า.........คร่ำครวญ
รวมร่ำโศกกำสรวล ........สั่งฟ้า
ชลเนตรนองจวน -........เจียนกลบ มิดนอ
เป็นบัดพลีผืนหล้า ........ ลบหนี้โทษทัณฑ์ ๚
๏ วิถี
2534
32
0
หน้าส่วนตัว
