หากฉันมีปีกงามตามดั่งฝันจะถลันโผผินบินสู่ฟ้าจะกางปีกสง่างามท่ามเวลาเย้ยดาราพร่างพราวคราวค่ำคืนฉันจะโบกโบยบินในถิ่นกว้างแม้เคว้งคว้างมืดมนจะทนฝืนพริ้วสะบัดปีกปลายหมายหยัดยืนแม้ค่ำคืนราตรีเร้นไม่เห็นทางแต่ตอนนี้มีเพียงสองของมือเปล่าบนทางเท้าที่ทดท้อต้องถากถางเพียงต้นฝันจะปลูกลงยังหลงทางจำต้องวางจอบเสียบเพื่อเตรียมใจหวังรอคอยฝนรินให้ดินชื่นฉันจะตื่นมาปลูกฝันของวันใหม่จะดูแลรักเจ้าทุกคราวไปจวบวันวัยสลายร่างบนทางดิน