"การะเกด"
๏ ครวญคิมหันต์ครั้นหวนรัญจวนจิต
พิศนภางค์กว้างไกลใคร่ชมชิด
แม้จะผิดคิดเห็นพอเป็นการ
ด้วยหวังปองดอกฟ้าสุรารักษ์
ไม่มีศักดิ์พอจะครองสนองศานติ์
เหมือนกระต่ายหมายจันทร์ทุกวันวาร
อาบแสงซ่านสู่ทรวงเพียงห่วงใย
แม้ได้ปองครองสวรรค์อยู่ชั้นฟ้า
จักเอื้อมดวงจันทราลงมาให้
คิดแล้วแค้นแสนเขลาเศร้าอาลัย
กระต่ายไพรหรือจะเทียมกระต่ายจันทร์
จะไหว้วอนอินทราเทวาศักดิ์
เห็นใจรักเล้าโลมโสมสวรรค์
กระต่ายไพรพอจะได้ชื่นใจครัน
แม้โปรดมันฝันลมคงสมปอง
แต่หากอินทร์ปิ่นฟ้าพากระต่าย
ขึ้นมั่นหมายแขคมประสมสอง
โลกจะฉินอินทร์คิดผิดทำนอง
จันทร์จะหมองโลกจะหม่นไร้คนแล
เหมือนตัวพี่เพียงคิดชิดเชยชื่น